o günleri ben istemem ...zaten şimdi çocuktan farkım olmuo bazen...
benimkide bu aralar...
onu kapatıonya ben gelince ne anlıon anlamıom seni die sölenip duruo ( msn penceresini aşağı indiriom odaya girdiğindede)
sözde bişe anlamıomuş ama nedense 5 metre uzaktan gözüne çarpıo yinede biriyle konuştuum falan


haha
Ben gene tınnnn "Gönülllll "ben gene tınnnn "Eve gideceğiz biz biraz sonra" biraz yavaşlardım ama parmak sallandımı bitti...Sonra eve gidince kapıdan içeri girmezdim babam gelene kadar.Annemin aralık aralık beni kovaladığını bilirim
Birde evimiz hala aynı yerdedir cadde üstü ama aralığın başıdır.Tam orda bir elektrik direği vardır.Birini dövdümmü o direğe tırmanır babamı beklerdim
Rahmetli babamın geleceği saatte iner koşarak bisikletini arkasına oturur onunla gelirdim.Babacığım beni çok severdi erkek gibi yetiştirmişti,tek bir tokadı yoktu ama babam rahmetli olana kadar annemden çok dayak yedim.Sekiz yaşında bitti kocamın emaneti bana dedi dokunmadı arasıra çıldırtmalarım hariç
Ayağımda şort ve her yerim yara bere içinde dizlerim,dirseklerim hep kabuklu olurdu...Birde rahmetli babamın yaptığı tahta çantalarımız vardı.Okul dönüşü çocukları kovalar beni kovalayanı tahta çantamla döverdim
Annem hep "Allah'ım nerden verdin bana bu deli Gönül'ü"derdi...Uslan artık deli gönül şarkısı malum bana yazılmış
Annem bir gün telefon açtı "Anne sonra ara Çağdaşla chatteyim" Annem "Aa selam söyle napıyosun napıyosun anlamadım "dedi."Chatleşiyorum anne,sonra görüşelim senle" dedim.Annem mırıldanınca orda olan ablam seslendi "Napıyormuş anne" diye sordu annemin cevabı;
Tabi biz hepimiz koptuk
Meğer o televizyonda haberlerde duydukça yakalandılar yok kocası yakaladı falan diye ciddi ciddi,kara kara düşünüyormuş eyvah benim kızlar torunlarda napıyor bilgisayarda çiftleşiyorlarmı acaba diye Bu mesaj 2 defa düzenlendi, son düzenlemeyi yapan "Gönül "abla"" (7.07.2010, 08:15)