Can yakıyor hayat bazen... Acıtıyor. Hiç yılmadan çalışıyorsun ve bunları bedeli olarak aldığın şey kocaman bi hiç oluyor ya hani, işte en çok o zaman yanıyor insanın canı. Oysa senin yanındayken hayat canımı yakmıyor benim, aksine gülümsüyor bana. Zaman duruyor seninleyken, saniyeler geçmiyor, dakikalar atmıyor. Büyük bi mutluluk sarıyor dünyayı... Sevgin umutsuzlara bile umut ışığı oluyor. Sen varsın ya, güneşte gülüyor bana, ayda, dünyada...
Seni sevmek o kadar güzel ki...
Yağmur olup aşkını yağdırıyorsun üzerime, güneş olup ısıtıyorsun içimi, dünya olup dönüyorsun etrafımda...
Beni mutlu edebilmek için yürüdüğün yolda kar demedin, yağmur demedin, soluksuz kaldın ama durmadın, yorgunluktan ağlamadın. Çünkü çok sevdin beni, bende seni...
Bir roman yazdın benim için...
Herkes bizim aşk romnımızı okurken bakışlarımda kaybolmak, derinlerde uzun bi yolculuğa dalmak yetti sana. İşte bu yüzden çok sevdim seni. Bu yüzden sana duyduğum aşk yıllardır hiç eksilmedi; her gün, her dakika, her saniye biraz daha arttı.
Riyakarları sokmadın hayatımıza, kırgınlıkları almadın yanımıza...
Sadece beni aldın yanına, bende seni...
Kelimelerden biri...
"Sevgi..."
Onun tuzağındyım şimdi.
Bu dünyada bir tek sana yenildim ben.
Seni sevdim.
Şimdilerde mantığım çok uzaklarda...
Gerçekse benden kopmuş gibi...
Yaşattığın bütün güzellikler için teşekkür ederim sana.
İyi ki varsın!!!
İyi ki aşksın!!!
