Kuşku ne iğrenç bir duygudur bilen varmı?.
İnsanın içini kemirir yavaşça, sonra nefes almasını bile zorlaştırır..
Olmıycak şeylere olur gözüyle bakılmasına neden olur.
İnanılmaz senaryolar yazdırır insan beynine.
Sürekli o yazdığı senaryoları yaşama korkusuyla, kötü bir filmin başlangıcına start vermiş olur.
Kurtulması güç bir illettir, kurtulana ne âlâ, ondan mutlusu yoktur bu dünya da....
Belkide güvensizliğimizdir kuşkunun doğuşuna yol açan, aslında belkisi bile fazla!!! Öyle çünkü...
Bizler yaratırız onu içimizde sinsice.
Git gide büyütür bir bebek gibi besleriz.
Kendimize olan güvensizliğimizle,
Karşımızdakine olan güvensizliğimizi ikiye katlarız.
Altından kalkamayacağımız dalgalar yaratırız,
Ardından hiç beklenilmeyen bir afet,
İçinden çıkamayacağımız bir tsunami yaratmışızdır.
Sorsak biz değil, onlar neden olmuştur bu yıkıma,
Onlar'dan kastım kuşkuyu yaratma nedenlerimiz,
Korkularımız!!!
Kimi için bir sevgili, Kimi için bir dost, Kimi için ana-baba
Hayatta kaybetmekten korktuğumuz pek çok şey vardır nede olsa.
Ve biz insanlar bu pek çok şey için, kafamızda sürekli felaket projeleri hazırlamaya meyilliyizdir.
Neden hiç acımıyor
