Dualarıma virgüller sıralıyorum ki hiç sonu gelmesin. Haykırışların çelme takıyor bana.
Düşüyorum. Bu şehirde her yer ünlem dolu. Bende şaşıyorum aklıma. Ve anlıyorum
Neden bakışların hep soru işareti nakışlı? Gözlerime kara sular indi artık.
...
İyisi mi sen üç noktamı geri ver bana. Yolumu kaybettim ben bu masalda…
Dünya senin gözlerinin gördüğü gibi büyük değildir. Bütün fethedilmemiş gizemler, bilinmeyenler, görülmeyenler, ancak; senin fazilet ve erdemlerinle gün ışığına çıkacaktır.
Yormak istemiyorum artık kimseyi yorgunum zira! Kelimeleri yanyana getiresim yok kendimi anlatmak için. Yeni bir alfabe arıyorum konuşabilmek için. Hiç söylenmemiş sözler duymaya ve yeniden cümleler kurmaya ihtiyacım var.
Yetmiyor bildiklerim..