Lübnan...Ülkede bir yandan mevcut hükümet aleytarı gösteriler yapılırken hükümeti destekleyen gösteriler de yapılıyor.Fotoğraf ülkenin doğusunda Bekaa’daki Taalabaya Köyü’nde hükümet lehinde yapılan gösteride çekildi.Meslektaşımız,Lübnan Bayrağını başörtüsü yapmış bir göstericiye odaklandı.Tam o sırada bayrak kadının yüzünü kapadı.Ama Petros Giannakouris ‘o’ anı yakaladı.’O’ anda farla,rimelle takviye edilmiş tek bir güzel gözün endişe ışıklarıyla kırılmış umut arayışı,Lübnan’da o kargaşada ve gerilimde güzel bir yaşantı arzusu olduğunu göstermeye yetti.
İsviçre’nin Zurih Kenti’ne yıldırım düşüyor. Ama fotoğrafçı bu kadar yakından yıldırım görüntüleyebilecek kadar şanslı, donanımlı ve becerikli ki ‘o’ an, gökyüzünün çatırdadığı ve öte tarafın göz kamaştırıcı ışığının göründüğü bir fotoğrafa dönüşüyor.
Yıl: 1928.Türkiye Cumhuriyeti henüz 5 yaşında.Dünyaya meydan okuyan lider.Yeni Türkiye Cumhuriyeti'ni saygın bir devlet olarak kabul ettirmesinin haklı gururunu yaşıyor o anda.Çünkü bu masadakiler O'nun ve Türkiye'nin gücü karşısında saygı duymaktan başka birşey yapamayan dünya liderleri.Bu masada.Yani Atatürk'ün masasında o anda tam 32 kral ve 62 cumhurbaşkanı var.
Düşmana diz çöktüren lider.''Milletin Efendisidir" dediği köylülerle birlikte memleket meselelerini konuşuyor.Onlardan biri gibi.Onların yanıbaşında.Bir taşın üstünde dikkatle dinliyor onları.Ve bir milleti uyandıran lider, o milletle birlikte yürüyor atiye..
1930'un Kasımında çekilmiş bu o an.Sivas'ta bir genç bir sorununu paylaşıyor Ata'sıyla.Bir dilekçe yazmış ''O bizim liderimiz.Bir çözüm bulur'' diyerek hemen yanına koşmuş.Ve işte o lider.Milletin.Halkın lideri.Çok önemsiyor bu genci.Dilekçesini inceliyor ve yakından ilgileniyor.
O sadece bir asker.Bir devlet adamı değildi.O her anlamda bir öğretmendi.Matematik.Geometri.Tarih bilgisiyle yeni nesli Yeni Türkiye Cumhuriyeti'ne yetiştirdi.İzmir Atatürk Lisesi'nde bir Şubat 1931'de öğrencilerle matematik dersindeydi.Kendine güvenen.Kendinden emin duruşuyla tam bir baş öğretmendi.
Her zaman çağdaş.Her zaman şık ve karizmatikti. Ama o hep bizden biriydi.Samimiydi.Cumhuriyet'in 10'uncu yılı kutlamaları için sunulan sayfalar dolusu sloğanı okumuş ve birinin altını çizmişti. ''Bunu beğendim'' demişti.O slogan şöyleydi: ''Atatürk, içimizden biri.''İşte içimizden biri Atatürk o anda Kızılcahamam'da yere bağdaş kurmuş dinleniyordu.
Cumhuriyeti kuran.Devrimleri yapan ve Türk halkının yönünü çağdaş dünyaya çeviren Atatürk sık sık yurt gezileri yapardı.İşte o gezilerden birinde çekilmiş bu o an.Türk kadınına hak ettiği çağdaş değerini kazandıran Atatürk'ün çevresi yine o çağdaş türk kadınlarıyla çevrelenmiş.
Meksika'nın başkenti Mexico City'de her yıl geleneksel olarak Meksika tarzı rodeo diye tanımlanabilecek bir etkinlik yapılır.
Bu etkinlikte ''Charro''lar maharetlerini ve cesaretlerini sergilerler.
Bu olay maçoluğun en önemli sembollerinden biri olarak bilinir.
Ama kimi küçücük zaman dilimlerinde -'o' anda olduğu gibi- maçoluk yerlerde sürünüverir.
Maço Charro atın çiftesinden ürküp yüzünü koruyor. Maçoluk Charro’dan ata geçiyor.
(AP /Dario Lopez-Mills)
Manevi çocuklarından biri de Afet İnan'dı Atatürk'ün... Ekim 1925’te izmir’e geldiği günlerde bir ilkokulda karşılaşmıştı Afet Hanım'la... Afet İnan'ın isteği, öğrenimini sürdürmek ve yabancı dil öğrenmekti... Atatürk de O'nu İsviçre'ye gönderdi... Bu fotoğraf da 27 Ağustos 1934'te İzmir Vapuru'nda çekilmiş... Modern... Çağdaş Türkiye'nin lideri Afet Hanım'la dans ederken...
Meksika'nın başkenti Mexico City pırıl pırıl bir gökyüzü altında adeta soyunup dökülmüş de güneşleniyor.
Bir adam da kuleden kenti gözlüyor.
Aslına bakılırsa Mexico City yoğun bir çabanın ardından ne zamandır temiz hava tatili yapıyor.
Kentteki hava kirliliği son yıllarda yüzde 20 azaldı. Kent yönetimi bunu, yeni yerleşimi yavaşlatan sert düzenlemelerle sağladı.
(AP Photo/ Gregory Bull)
Ölümünden önceki yıllardı... Hastaydı... Ama durup dinlenmeden çalışmaya devam ediyordu... Türkiye Cumhuriyeti'nin geldiği yeri yeterli bulmuyor... Çağdaş medeniyet seviyesinin üstüne çıkarmak istiyordu... Yorgundu... Ama biliyordu... Bu işte yorulmak yoktu... Zira O'nun yolundan devam edecek bir nesil düşlüyordu... Siyah-beyaz bir ülkeyi... Karanlıklar içindeki bir ulusu işte böyle renkli bir hale getirmişti... Yola devam etmek gerekirdi...
Küçük ama anlamlı bir mücadele...
Tarih, 24 Temmuz 1927… Yer, Dolmabahçe Sarayı...Mustafa Kemal Atatürk’ün Cumhurbaşkanı sıfatıyla İstanbul'a ilk gelişinden 23 gün sonra. Sarayın merdivenlerinden inerken birisi elini öpmeye çalışıyor. O ise elini öptürmemek için direniyor. Ulusu daima üstte tutmanın erdemini hatırlatıyor. Ayrıca ‘o’ anda kendisinden yıllar yıllar sonra elini öptürmek için uzatan politikacılarımıza ders vermeye devam ediyor. Mücadelelerin adamı ‘o’ anda küçücük bir başka mücadele veriyor.
Mutluluk ve hüznün birleştiği an...
Yıl 1937… Ürdün Emiri Abdullah'ın Türkiye'ye ziyareti sırasında Ertuğrul Yatı’nda çekilmiş bir fotoğraf. Emir, Atatürk'ün manevi kızı Ülkü'yü öpüyor. Bu sahne, Atatürk'ün de hoşuna gidiyor ama ‘o’ anın ‘o’ anında uzaklara dalarken, yüz hatlarındaki mutluluğa gözlerinden gelen bir hüzün ekleniyor.
Yoğun bir günün ardından..
Atatürk, fotoğrafın çekildiği 29 Mayıs 1936 tarihinde İsmet İnönü ile birlikte Harp Akademileri’nin tatbikatını izlemişti.Bu olaya ait çok fotoğraf var. Ve o gün çekilen fotoğrafların çokluğu bize, o gün epey yorulduğuna dair ipuçları veriyor. Bu pek bilinmeyen fotoğrafsa günün yorgunluğu kanıtlıyor. Gömleğinin yakasından bir düğme açmış, ayaklarını uzatmış, hemen hemen her fotoğrafta olduğu gibi sigarası elinde, kasketi dizinde yorgun ve dalgın bakıyor.
İstanbul'a selam...
Atatürk, 1919'daki ayrılışından sonra İstanbul'a hiç gidememişti. Zaferden sonra 1 Temmuz 1927'de İstanbul’a gitmek nasip oldu ve bu büyük bir olaydı tabii... İstanbul, halk tarafından gelin
gibi süslenmişti. Kent, Atatürk'ü Marmara Denizi’nde karşılamıştı. Denizyollarının 13 küçük, 8 büyük vapuru Şirket-i Hayriye'nin 12, Haliç Şirketi’nin 7 vapuru Marmara Denizi'ne açılmıştı. Ayrıca tamamen dolu 20'den çok özel şirket vapurları da Adalar’a doğru yol almıştı. Diğer özel motorları, sandalları, kayıkları ve benzerlerini saymak mümkün değildi. Marmara Denizi vapurlar, motorlar, sandallar tarafından adeta istila edilmişti. 1 Temmuz sabahı Adalar açıkları böyleydi. Atatürk de ‘o’ anlarda böylesine mutluydu...
Fotoğraf, Brüksel'deki NATO Zirvesi’nden. Amerikan Dışişleri Bakanı’yla Türk mevkidaşı Abdullah Gül var bu karede. Fotoğraf, yedi ülkenin daha NATO'ya üye olduğu tören sırasında çekilmiş. Her iki bakan da çok samimi görünüyor ve Powell'ın yüzündeki gülümseme, espirili birşeyler konuştuğunu ifade ediyor. Ancak sol eli, Gül'ün karnına doğru yumruk şeklinde duruyor. Bir yumruğa izin verecek kadar samimi olduklarını sanmıyoruz. Sadece Türkiye'nin uluslararası ilişkiler gündeminde son toplantıdan memnun döndüğü Kıbrıs konusu olduğunu söyleyebiliyoruz…
Net değil... Anadolu Ajansı'ndan Reşit Dağ'ın çektiği bu değerli fotoğrafı bilgilerle netleştirelim...
Olay Şanlıurfa'da meydana geldi. TİGEM Tarım İşletmeleri Genel Müdürlüğü'nün Ceylanpınar'daki tesislerinde süt sağma işinde çalışanları taşıyan kamyon dereye uçtu.
2 kişi öldü. 8 kişi de kayıptı. 33 kişi kurtarıldı. Bu fotoğraf kurtarma operasyonu sırasında çekildi.
Dereye sürüklenmeyenler devrilen kamyonun üzerinde. Kıyıdan biri soyunmuş, lastik içlerini götürmüş. İnsanlar lastik içlerine bindirilerek kıyıya çekiliyor.
“Bilgilerle netleştirelim” demiştik. İnsanların yüz ifadeleriyle ve bilgiyle 'o' anın dokusuna netlik ilmekleri atalım.
Soldaki genç erkeğin yüzündeki soru izleri taşıyan ifade ''44 kişi kamyonda niye taşınır?'' düşüncesini uyandırıyor.
TİGEM, süt sağma işini bir özel firmaya vermiş. Sonra da o firmanın bu insanları insan yerine koyup koymadığını takip etmemiş.
Öndeki başı örtülü kadının bakışı, işyerine kamyonla taşınan, hiçbir sosyal güvenceleri olmayan bu insanların insanca bir gelecek arzularının bulanıklaştırıldığını akla getiriyor.
Ya sözünü ettiğimiz kadının arkasındaki başı örtülü genç kız? Bu genç, acaba 3 YTL’lik yevmiyeden olduklarını mı düşünüyor?
O gün çalışmadıklarına göre verirler mi 3 Yeni Türk Lirası yevmiyelerini şeklinde bir soru da kıpırdıyor...
Sunucu ''Acaba bu söylediklerimiz bu insanları ekmeğinden eder mi?'' diye endişe ediyor. Ve netlik ilmeklerinden öncelikli olanlar tamamlanıyor.
Belki böylece 'o' anın biraz netleşen dokusunun , terör sorunu konusunda da bir şeyler düşündürmesi gerekiyor.
Birleşik Devletler'in Kansas City Kenti'nde tarihi bir bar var. Bu barın da yine tarihi bir mekanı. Bar bir vakfa ait...
Vakıfsa bir müzisyenler vakfı. 19'uncu yüzyıldan bu yana bu mekandaki doğaçlama caz seansları çok ünlü. Tarihi boyunca çok tanınmış, efsane cazcılar bu seanslara katılmış.
Kansas City Kenti'nin belediyesi bu mekanda içki satışlarını yasaklamış ve dolayısıyla da vakfın barı müşteri kaybetmeye başlamış.
Cazseverler bu simgesel mekanın iflas etmesinden endişe ediyor.
'O' andaysa ünlü doğaçlama seanslarından birinde Steve Lambert çalıyor.
Işık da müziğe uyum sağlamış cazın ruhuna uygun bir şikayet müziği renklendiriyor.
(AP / Charlie Riedel)
Ve Hindistan'daki Ünlü Renkler Festivali geliyor.
Doğu Hindistan'daki Siliguri Kenti'nden çocuklar insanların birbirlerine renk renk boyalar sürdükleri festivalin havasına girmeye çalışıyor.
Renkler soğuk ama çocuklar ve çocukların yüzlerindeki masumiyet ve anlık da olsa içten mutlulukları sıcak bir fotoğrafa bakmamızı sağlıyor.
Hem o arada ışık da ortadaki modelin yüzünü okşuyor.
(AP / Tamal Roy)
Diğer Resimler »
Günün Resmi / Resimleri
(May 14th 2010, 8:56am)
Change style
Monday, July 14th 2025, 9:25pm
Go to the top of the page
