Seni özlüyorum. Gecenin en zifiri anında bile odamı aydınlatan bu aşkı
özlüyorum en çok da her gün duyabilmek için çırpındığım sesini. Seni
özlüyorum işte... Her kavgamızın sonunda çekdiğim sancıları, seni kaybetmek
korkusu yüreğimi bir bıçak gibi kestiği anları bile.
Seni özlüyorum kabul ettim artık bunu... Gözbebeklerimin içine
yerleşmişsin ve dünyada iyiye ve güzele dair ne varsa içinde sen varsın.
Meleklerin kanatlarında geliyorsun sen bana her gün, martıların gözlerinde.
Bir papatya demetinin üstündeki uğur böceği oluyorsun, ayın şavkında, umudun
mavisindeki en çok bu renge tutkunum bilirsin sen varsın. Yüreğime işlemişim
seni bir dantel gibi ince ince düğümlerle... Çözülemezsin çözmem seni.
Oradasın orada kalmalısın. Çünkü bir tek sen yüreğime yakışırsın.
Her gün içimi ısıtan asıl sensin sıcacık ışıklarında tüm ruhumu
saran,
her yeni güne gözümü acar açmaz içine doluştuğunbir günaydınsın. Seni
özlemek dayanılmaz hale geldğinde bile hiç isyan etmiyorum. Çünkü içimdesin
ve seni göz yaşlarımla akıtmaya kıyamıyorum. Özlemin sancılarıyla bedenim
her gün ölse de aslında her güne yeniden doğuyorum.
Seni özlüyorum çünkü seni seviyorum hemde çok.. Doğrularını
yanlışlarını sorgulamadan, bir çocuk yüreği gibi masumca yaşıyorum seni. Bu
hayata verdiğim her nefesde gittiğim her yerde sende benimle birlikte
varsın. O yüzden yalnızlık hiç bilmiyorum. Asla değiştirmeden, en katıksız
halinle seviyorum seni. Özgürleşiyor aşkımız, sevdikçe büyüyor özledikçe
yüceliyor. İşte en çok bunu, özlüyorum seni sevmeyi özlüyorum. Sevdikçe daha
çok özlüyorum, özledikçe daha çok seviyorum.