Ne kadar sevimlidir şu uğur böcekleri, tıngır mıngır yürürler, elimizi konduğu anda uçmamasını isteriz.
"uçuç böceğim annem sana terlik papuç alacak" söyleriz.. Elime geldiğinde hep izlerdim onu yürüyüşünü uzaktan sever hayran olurdum, çocukluk işte elimdeyken dilek tutar, uçarsa kabul olacağını düşlerdim..
Neden ağladığımı bilmiyorum, diyorsun,
Çünkü bir şeyler değişiyor içinde,
Kendini ikna etmiyor düştüğün boşluk,
Bildiklerin başkalaşıyor gözlerinin önünde,
Yabancılığı öğreniyorsun.