AllaTurkaa

<SPANtn":"K"}'">gidişine ayrı anlam yüklüyorum, yapma allah aşkına! Ya hep kal benimle yada söz etme gidişlerden, yada silinsin isminde cismin de... Oynama benimle, dengemi bozuyorsun. Aşkı yaşayacak yürek bırakmıyorsun insanda, böyle değildin sen...
Bittiyse heyecanın bileyim ben de. 'seni çok seviyrum' diye başlayan ve 'Ama..' ile devam eden cümleleri duymakan bıktım. Seviyorsan seviyorsundur, aması olmaz bu işin. Üstelik bir cümlede 'Ama' varsa bir önceki yargının hiç bir hükmü yoktur. 'Seni çok seviyorum ;ama, birlikte olmamız imkansız ... İmkansız diyebiliyorsan eğer sevmiyorsun demektir. Bahanelerin arkasına sığınma.
İnsanların hayatına sorgusuz sualsiz girip, darmadağın eden, sonra da hiçbir şey söylemeden gitmeye çalışanlardan nefret ediyorum.
Böylemisin sen de? Gerçekten gitmek mi istiyorsun? Yürekli ol biraz, hadi konuş. Söylemek istediğin ne varsa.
İki çift sözü haketmedimi bu aşk? Yaşanılan bunca şeye hiç mi saygın yok?
Ah ben, niye yanılıyorum hep? Niye tam "işte bu" dediklerim sömürüyor aşkımı? Biraz daha mı katı olmalıyım? Biraz daha mı kapalı tutmalıyım kapılarımı? Bazen bu dünyadan olmadığımı düşünüyorum. Bu devrin insanı değilim ben. Oyun çeviremiyorum,hesap yapamıyorum. Ban ait olmayan kişilere bürünüp bir plan dahilinde hareket edemiyorum. İnsanız biliyorum, hepimizin zaafları var, ve hepimiz egolarımıza boyun eğebiliyoruz. İyide hep beni mi bulacak bunlar?
Hiçbir kaygıya yer vermeden, hiç bir hesabı düşünmeden açsaydın bana yüreğini işte o zaman görürdün bir aşkın nasıl efsaneye dönüşe bileceğini.
Sen gözlerini kapıyorsun, sen varsın, başka hiç kimseye bakmıyorsun. Her şey senin çevrende şekillenmeli, ve herşey sana göre düzenlenmeli. Beceremiyorum, kusura bakma .
Aşk, tam teslimiyet ister, Kendini aşkın kollarına ya bırakırsın ya da bırakmazsın. "Bir yanım dışarda kalsın" dediğin noktada aşkı boğarsın. Yok edersin o güzelim duyguyu. Bu yüzden hep cesurların işidir aşk. Kaşışları, yalanları, aptalca oyunları kabul etmez. Aşk; saf, duru insanları sever. Kafasında binbir tilki dönenler aşkı yaşayamaz. Arınmalısın. En saf, en duru halinle dönmelisinki yaşaya bilesin aşkı. Kısacası sevgilim, sana göre değil bu iş.. SENİN YOLUN AÇIK OLSUN, BIRAK AŞK BANA KALSIN.....

<SPANtn":"K"}'">Benimkisi zaten en başından beri imkansızdı, bile bile “lades” demek, anlamsız bir ümidin peşinde sürüklenmekti… Anlıyorum şimdi; bütün o aşk, sevgi, güzel günlerin yaşanacağı ümidi… Hepsi ama hepsi sadece boş bir hayalden ibaretti… Oysa ben büyüdüm artık; boş hayallere, hiçbir zaman gerçek olmayacak masallara inanacak yaşı çoktan geçtim… Ama yine de bu sevda benim tek gerçeğimdi, hayatın kirlenmişliğine inat masum ve temiz kalan tek yanımdı… Bütün yalanlara ve oyunlara inat, bu sevdanın saflığı tutunduğum tek dalımdı…

Ama bir gün geliyor, insan hatıralarından kopmak zorunda kalıyormuş… İşte bugün o gün.. Bugün bütün çocukluğumu, aşkımı, anılarımı, o saf ve temiz duygularımı, o hiç var olmamış bize dair her şeyi arkamda bırakıyorum… Anlamsız bir hayat var önümde; çocukluğumun toz pembe bulutlarından uzak… Önümü göremediğim karanlık ve sisli bir yolda yürüyorum ve sonumun nereye varacağını hiç bilmiyorum…

İsterdim ki sen de sevebilseydin beni… Benim seni sevdiğim kadar olmasa da, hiç değilse içimi ısıtacak, yaralarımı saracak kadar sevseydin; inan yeterdi… Ama dedim ya; geri dönüşü olmayan şeylere hayıflanmak için artık çok geç… İkimizin de bambaşka hayatları var artık, ya da en azından olmalı… Yüreğimin bir yarısını ölünceye dek sende bırakmış olsam da, bana kalan yarısıyla yaşayabilmeyi ve zor da olsa tek kanatla da uçabilmeyi öğrenmeliyim artık…