Adı Kardelen, Yalnızlık diğer adı
Düşler sokağında beyaz badanalı
Büyük ve geniş bir evde otururdu,
Kardan beyaz hayaller kurardı,
Günahsız, dokunulmamış teniyle...
Dolu yağdırdı da isyan bulutları,
Kırıldı kül-ufak sırça sarayı.
Durur düşünür, kendini sorgulardı
Öteki çiçeklerden neden farklıydı?
Sıradışı yaşamını anımsardı
Dolu-dolu, bir o kadar da acılı...
Kendine tükenmezdi soruları
Ve...Nedendi ayazda çiçek açması?
Toprak anaydı en yakın dostu.
Koynunda uzun uykulara dalar da,
Düşlerde yakalardı mutluluğu.
Hiç bilemez, ertelenir baharları
Ondandır kendini kışa saklaması.
Gelirdi yücelerden beyaz sevgilisi,
Hasretle sarar, sarmalar, kucaklardı.
Örter üzerini olur yorganı
Bin yıl gibi geçer, iyi bilirlerdi,
Bir yılın özlemini giderirlerdi.
Çıkarsız sevgileriyle tutkulu...
Kardelen ah! Kış ortası çiçeği,
Kardelen, asil çiçek, kar güzeli...
Biliyordu birgün biteceğini,
Cemreden sonra onun gideceğini...
Güneşin soğuk gülümsemesi ile,
Boyun büküp vedalaştı yariyle.
Dik tutmaya çalıştı güzel başını,
Akıttı bembeyaz çiçek gözyaşlarını...
Kardelen asi, kardelen inatçıydı
Göğe baktı, aşkının geldiği yere.
'Bekleyeceğim! ' dedi, 'gelecek yeni kışı.'
'Gelecektir eminim yüreğimin güneşi...'
-Reyhan Apil-
Serbest Kürsü »
Anlamlı Sözler
(Oct 9th 2006, 5:47pm)
Change style
Saturday, July 5th 2025, 11:57am
Go to the top of the page
