vaay bee neleer, neler yaşandı düşünüyorumda, birazdan okula gidicem kızıma izin kartı cıkarmak için, okuldan giriş çıkışlar yasak okul saati, izinsiz olmuyor, korumacı güzel bir kural.
birden hatırladım cebimde beş kuruş yanmında kimligim yok meclise mili egitim bakanıyla görüşmeye gidişimi, hocam kimligim yok param yok diyordum, beni kim dinler, gelmek zorundasın 1 haftadır ortaligi ayagı kaldırdın diyordu.
bizi dinleyen cevikkuvet gülüyordu aramızdaki konuşmaya, çıkan kavgada iki gün önce bagırıp itekledigim polisti.
müdür adamin karısına küfretmis, veli müdürü dövüyor karısı araya girmeye çalışırken arada kadınada yapıştırıyordu, hızını almıştı adam çok öfkeliydi 1 haftadır yasanan rezillik sinirleri tüketmisti.
onun karısına vurdugu her tokat bana gelmişti sanki, polise niye maaş alıyorsun seyrediyorsun diye bagirdimda bana gülen polisti yine gülerek bakıyordu bana.
bunlar savastan manzaralar degil, yaşam mücadelesi denen tablo bunlar bir ülkenin ayıp tabloları niyemi?
bunlar bir okul bahcesinde yaşanan, kayıt işlemlerinde yaşanan igrençlikler. demirel açılışa gelecegi bir okulun bahcesinde 15 gün bir otobüs çevik kuvvetin bekleyip, demirelin gelmekten vaz geçtigi bir okul burası.
egitimin zorumlulunun 8 yıla cıktıgı bu ülkede, başkent ankarada sınıfların 90 kişilik olup burda egitim nasıl olcak kaygılarının yaşandıgı zeminler. ögretmen panik ögrenci panik,veli malumunuz, halk zaten yaşam şartlarında ezilmis, çocuguna servis parası yok, para yok olunca bu güzel bir mebla vatandaşa aylık ödemesi gereken yakındaki tek okul ve tüm bu kavga çucugunu evine yakın yeni acilmis 15 kişilik sınfları olan bu okula kaydettirmekiçin verilen mücadele. servis parasını ayakkabısına verme savası insanlardaki.
peki benim mücadelem kimliksiz meclis kapısında olusum, tüm bu etkenler ortak ama birde herkesin bilmedigi bir şey o okula son model arabasıyla hergün yarım saat uzaktan cocugunu getirecek veliyle benim savasım. servis parası var, ayakkabı alamama kaygısıda yok, çocugunu kolejden alıp hayır amaclı bu okulda kadrolaşıp, el altından yapılan kayıtlar, okul yaptıgı icin vergi affı yaşayan zenginler ve onun okulana cocugunu kadrolaştıran bencil zihniyetler.yaşadıklarım beni umutsuzluga düşürüyor bugün ozaman öfkeydi ordaki cevikkuvvetin gögsüne inen yumruktu, gariban adam caresizlikten karısını dövüyordu müdürü polis bekliyordu çünki. ona ulaşamadı ne öfkesi ne cocugu.
kayıtlar bitmisti zaten insanlar bu bogusmayı yaşarken, iste olan süleyman demirel oldu. okula gelip şapkasını salıyarak reklam yapacaktı olan ona oldu. yaaaa iste böyle hatıralarımda yurdumun insanı ve kimliksiz parasız okula gidip meclis kapısında bekleyen kadın geldi birden
