Seni tam olarak anlatmaya calisirken yuregime, susmak zorunda kaliyorum.
Fisiltilarla konusuyorum kendimle.
Sagir duygularim hareket ederken beynime, kalbim emrinin golgesinde mecalsiz kaliyor.
Yorgun vede bitkin yuregim.
Simsekler cakiyor ve yildirim dusuyor bilmedigim yerlere, kaybolan umidlerim savruluyor ordan oraya. Seni dusunuyorum ve acimasizca yargiliyorum kendimi.
Birseyler tersine donuyor, karanliklar alabildigince karanlik, geceler uzadikca uzuyor.
Sessizlik olumle esdeger sanki.Ruhumu, bedenimi yakan ise sensizlik.
Derin bir korku yuregimi sariyor seni dusundukce.Duraksiz saatlerin tikirdisi her an beynimde isliyor, sancisi yok nedense.Ama yuku agir, vicdanla catisma halinde, bir vurgun siddetinde.
Arzular gomulu can tende,umidler nadasda, gonul yasta.....
Yarim kalan umutlara takili ayaklarim, gidemiyorum.Oldukca uzun bir yol var arkamda, onumu goremiyorum.
Mucadele icindeyken hayatla, omrumun neresindeyim onuda bilmiyorum.
Belkide sagir duygularimin esiriyim hala, farkinda degilim. Belkide sensizligin kollarinda caresizim.
Sensizligimi korkakligima verme sakin.Umudun yeserecegi bahari bekliyorum sadece esaret ikliminde.
Seni o kadar cok seviyorum ki melek yuzlu sevgili, seni o kadar cok ozluyorum ki......Gitmek istemiyorum senden......
Susmak ta istemiyorum aslinda ama susuyorum, sagir duygularim duymazda zaten haykirsam bile ne beni, nede seni...
