Sen benim sevgim,hasretim,ilk gözağrımdın,dünyam olmuştun artık..Sensiz geçen bigünün hesabını yapamaz olmuştum...Hep korkardım bu aşka yaban ellerin karışmasından...
Dostlarım gözlerinize aşıksınız siz derdi hep..hep o gözlere nazar değmesinden korkardım...Ya pamuk eller kayıp giderse bi gün ellerimden,ya o gözlere bakamadan nasıl yaşardım bigün...
Sonra o lanet olası gün geldi ve aldı seni benden...bizi ayıran ne bir eldi nede nazar..bizi ayıran ölümdü...Hiç hazmedemedim seni o toprağın altında yapayanlız bırakmayı,her gece yatağıma yattımda,hep bi çift gördüğümde dedim ki;rahat uyu bebeğim,ben hep seninleyim..!!
Belki deli derler bana ama senin orda yanlız yattığını düşündükçe deli oluyorum..oysa ne hayallarimiz vardı;3 sene sonra evlenecektik...anlatamıyorum bile duygularımı,ölüyorum hergün ölüyorum...
Biliyormusun bebeğim babam bile ağladı dün yaptıkları için çok pişman şimdi..keşke ayırmasaydım sizi diyo..ama ne fayda artık..yokluğunda en çok öğrendiğim şey,bişeyi gerçekten istiyorsak ertelememeliyiz onu,çünkü yarın kimin hala yanımızda kalıcağı belli degil..
An geldi ölümü düşündüm,düşünmekle kalmadım birde denedim..sen yoksun ya onu bile beceremedim..ama iyiki ölmemişim ben yokken kim sulardı çiceklerini,kim yolardı mezarındaki yabani otları...
İlk gözağrım..rahat uyu emi?ben hep sana aitim..Allahın istediği bi gün yine ve sadece sana geleceğim...
