AllaTurkaa

Durmadan ka akıyor uzak bir diyarda
Ama ne gözyaşı ne kan değil kimsenin umurunda
Anneler babalar evlatsız; evlatlar anne babasız kalmakta
Haykırışlar acılar kimse dur demiyor bu gidişata
Ne oldu vicdana
Sığar mı tüm bu yapılanlar insanlığa
Belki Lübnan uzağımızda
Kilometreler var ya da aramızda
Ama birşey yanıbaşımızda
Yüreğimiz... O nasıl ses çıkarmıyor bu yapılanlara
Orda kardeşlerimiz kan ağlamakta
Susmak yakışır mı şanlı Türk Ulusunun asil evlatlarına
Hala aklım almıyor ne çözülüyor kanlar oluk gibi akınca
Ne çözülüyor anlamıyorum anlamayacağım da
Yüreklere acı gözlere yaşlar dolunca
Huzura mı kavuşucaklar yoksa
O ölüm kokan bombaları insanlara atınca
Ne olur anlatın biriniz bana
Tepkisiz kalmayın bu olanlara
Benim yapıcak ve söyleyecek bir şeyim yok aslında
Bu iki kırık dökük mısranın dışında
Dayanamıyorum benden uzak bir diyarda masum insanların yok olmasına
Ve elimden gelen hiçbirşyin olmamasına
Beni şaşırtan daha önemli birşey daha var ama
Ne kadar değişmişiz geçen bu süre zarfında
Ne kadar da çok şey teslim etmişiz şu akıp giden zamana
Bakıyorum bana, vatanıma, insanıma;
Birde damarlarımdaki akan kana
O kanın sahibi atlarım geliyor aklıma
Onlar yıllar yılı olmuşlardı hep zulmün karşısında
Zulme uğrayanın yanında
Hoşgörüyü insanlığı öğretmişti kendisini öldürmeye vatanını bölmeye gelen düşmanına
Ama asıl savaş değilmiş kazanılan er meydanında
Asıl savaş kafadaymış kılıç değil kalem galipmiş orada
Ve işte sonuç ortada
Biz kaybetmişiz ve kayıpta çok hatta
Değerler yitirilmiş kalp katılaşmış bir anda
Ayak uydurmuşuz bizde akıp giden hayata
Adalet unutulmuş vicdan yok ortada
Yıllar önce oysa barışı sağlamaktı amacımız dünyada
Şimdiyse bir bakalım kendimize aynada
Kanlar akıyor, canlar yanıyor dünyanın öbür ucunda
Ama biz hala uyuyoruz kuş tüyü yataklarımızda
Bana dokunmayan yılan bin yaşasın diyoru ve öyle diyeceğiz galiba