senden yarim kalanlari tamamliyorum simdi ,ya da tamamlama çabasinda sadece ve sen su an bir telefon hattinda öylesine kirilmis , hüznün son kizilligini yasarken ve ben hattin diger tarafinda öylesine çaresiz yorgunlugumla birlikte ancak susabilirken ....
yok-sun , yokken sen - ben varken ,sen yokken ,bilinmez cografyalarimda,
kayip sokaklarimda , soluk fotograflarimda biz vardik.. Istanbul hep yitik ve her defasinda yitirildi biz tarafindan.... her defasinda yikildi köprüler...senden istemeyi istemediklerimle , yalniz seni düsündüklerimle öldürüyorum bu kenti ve seni ....
gecenin sakladigi , gündüzün ortaya çikardigi sonsuz çigliklarimda , yatmak üzereyken , görmek çabasindaki rüyalarimla , tek bir mum feryadiyla sesin kulaklarimdayken ben kaçan uykularimla yasamayi ögreniyorum... ya sen? her keresinde sen ve her keresinde ben? -özlemim ,-özlem-in , -özledigim, -özledi-gin , hep özleyecekler-imiz ...
seni var etmeye çalisiyorum , olmadigini , olmayacagini ,olamayacagini bile bile....!oysa sen baska bir yerde varsin , orada olacaksin , orada olmalisin da....(orada olmani istemesem de ! ) iste hayat! Çaresizlikleriyle , çikmazlariyla ,karamsarliklariyla , mavimsi hüzünleriyle , günesin savkiyla devine duran bayat bir hayat!..
pembeden , mordan boyadigimiz çocukluklarimiz vardi ,(gün olur hatirlar da belki yolculuk etmek gerekir diye bir köseye sikistirdigimiz) , yesilli sarili bilyeleri yuvarladigimiz toprak parçaciklarimiz vardi ... küçük çukurlari her seferinde zamanli yagmurlar bozar ,yuvarlanmaktan yorulmus bilyelerimizin yesilleri ,sarilari ,çamurdan gözükmez olurdu...öylesine ,siradan yasamlarimizda ufaktan kurmaya basladigimiz umutlarimiz bir avuç gökyüzüydü sadece...mavisi beyazina karismis, biraz da yaslanmis güneslerimizin biraktigi kizil kirmizisi izlerle göklerimize çizmek zorunda oldugumuz yalnizliklarimiz vardi.....iste bu kadardi yasam ,iste o kadardi ..
son vapur da ayrildi limandan, ben iskelede , sen iskelede , biz son vapurda ..... limanda kalansa terkedilmis gölgelerimiz...halatlar arasina sikisansa iliskimizdi hiç olmayan , hiç olamayacak olan , hem olanakli olan olamamazliklardi aslinda.... uçup giden hep martidir , denize yakin olan , bize uzak olan hep martilardir ..dedim sana ... aslinda karada olan hep martilardi , gökyüzünde olansa hep bizdik...hep bizdik denize yakin olan !......dedin bana .... biz diyordun ya ? sen ve benden olusan bir teklik ... tek olarak sen ve beni simgeleyen ....bir bizlik!
Gerçek miydik yok sa bir izdüsümü müydük sadece ......sadece bir yansima olmak ne kadar da aci verici .... olmama olasiligi, gerçek olmama olasiligiyla gerçek olmaya çalismak ve basarmak sonunda ....... ancak bir son olarak basarmak aslinda basaramamak.........
