Peki hayatın rüzgarında kime yelkeniz . . . ?

Sayın ziyaretçi, AllaTurkaa sitesine hoş geldiniz. Eğer buraya ilk ziyaretiniz ise lütfen yardım bölümünü okuyunuz. Böylece bu sitenin nasıl çalıştığı konusunda ayrıntılı bilgilere ulaşabilirsiniz. Eğer sitenin tüm olanaklarından faydalanmak istiyorsanız, kayıt yaptırmayı düşünmelisiniz. Bunun için kayıt formunu kullanabilir ya da bu bağlantıya giderek kayıt işlemi hakkında daha fazla bilgi alabilirsiniz. Eğer önceden kayıt yaptırdıysanız buradan giriş yapabilirsiniz.

ѕιуαн кєℓєвєк

Orta Düzey

Mesajlar: 565

Kayıt tarihi: Mar 14th 2011

Wednesday, 13.04.2011, 20:30

Peki hayatın rüzgarında kime yelkeniz . . . ?

"Yalnızım çünkü sen varsın"
"gel" desen gelirdim, gittiğin uzakta bendim,
dağ gibi bir ihanetten düştüm, bu kendime son gelişim..
Ölümbaz öpüşler kusuyorum ceplerime, kendimi suçüstü yakalıyorum
ve kentsizliğimin isimsizliğini Araz´a uyak düşüyorum..
...gözlerime senden düşler sürüyorum, ıslak... bileklerim kan bayramına yatıyor
bana en büyük tehdit yine ben oluyorum.
sonra bir durağa yaslanıyorum, sonra bir kente ve sen gidiyorsun..
..ben kanıyorum.

Diyorlar ki "kendini dinleme hiçbir şey söylemiyorsun"
oysa "gel" desen gelecektim biliyorsun..
gün düşlerime dönüşlerimde
bakışın içiyor beni gözlerimden
gövdemi düşürüyorum güz yavrusu duraklara
uzaklığına uzanıyorum
sevdiğin sonbahar geçiyor üstümden
ama artık hiçbir göğü içmiyorsun dudaklarımdan
yıkılıyorum şarkılara
"kimseler biliyor"
yalnızlık dostumdu
şimdi korkum oluyor
oysa "gel" desen gelecektim..
Susuşuna kan döküyor gözlerim, sen gözüne çiğ kaçtı sanıyorsun
oysa bilmelisin Araz´ım kimsenin içi görünmez
ve hiç bulamadıklarını, asla yitiremezsin..
Bak şimdi aramızda sessiz kalıyor söylenecek bütün sözler.
Her sabah akşam oluyorsun, alnından ellerine damlıyorsun
yüzündeki yağmurla iniyorsun kente, içine dert oluyorsun kentin, dışına yağmur..
Yüreğinde dağılıyor kristal şehirler duvarların kan öksürüyor
ve sen başkalarının gözlerini yüzümde aramamayı öğreniyorsun.
beni bir durağa yaslıyorsun, beni bir kente,
gidiyorsun.. oysa "gel" desen gelecektim..
Ömrümden düşürdüğüm sol anahtarlarına takılıyorum hep
ve hayat yüklü kamyonlar geçiyor üstümden.
Hadi bana en militan kelimelerinle saldır
batır içime cümlelerini beyhude bir dehşet bırak, hak ediyorum.
gizlilikten ölmek üzere olan bir akrep sızıyor içime, can kaybından ölüyorum
kırılır mı bilmem hüznümde taşıdığım kin. Kinim kendime, susuşum sana, küsüşüm tüm dünyaya..üstü kalsın ihanetimin "gel" desen gelecektim
Yine bir tren geçiyor içimden, sen kesiliyorum gülüşümün karşılığı
saçların bir rüzgarın öyküsünü taşıyor..
süsle beni ey aşk,geçtiğin yerleri öpüyorum..
Kirpiğinden yapılma bir darağacına geceyi asıyorum,
Yoksun..
Bu yağmurlar ıslatmıyor beni
bir durağa yaslanıyorum sensiz, gidişinin en sessiz harfinden yırtılıyorum.
"gel" desen gelecektim oysa..
içine her düşen kendi keşfi sanıyor seni
oysa sen, melekleri bile kıskandıracak kadar kendinsin
ve kendini acıtmak istiyorsun
ama güller kendine batamaz, bilmiyor musun
"gel" mi diyorsun..
Herkes kendi gördüğüne bakar, peki hayatın rüzgarında kime yelkeniz ?
Kıpırdamadan duramayız bir aşk boyu..
Hadi en kanadığımız yerden susalım.
"gel" desen gelirdim,
"git" dedin ve gittin..
Aşka...
Rüzgara...
Ayrılığa...
Zamana...
..EYVALLAH..

Kahraman Tazeoğlu