Adımlarımı izledi yalnızlığım her zaman,
Git gide körelen hayatımın son demleriydi,
Biliyorum, aslında son demleriydi yaşantımın her dakikasının...
Ama aslında ben ne istediğimi bilmiyorum,
Belkide istediklerimi biliyorum ama ona ulaşamıyorum.
Ayaklarımın altına kendi ellerimle cam kırıkları bırakıp,
Gözlerimi zorlayarak yaşlarla dolduruyorum belki.
Kimbilir belki de ben yaşamayı bile hak etmiyordum,
Belkide sessiz sedasız hiç kimse ile vedalaşmadan gitmeliydim.
Gitmeler yakışıyor bana en çok biliyorum.
Çünkü sadece o zaman üzülen bir tek ben olabiliyorum,
Çünkü sadece o zaman insanlara daha faydalı olabiliyorum.
Biliyorum, ben sadece o zaman değerli olabiliyorum.
Gidişlerim kırmızı bir gülün yapraklarından dökülen yağmur damlası misali,
Amaçsız ve gayesiz sadece düşüyorum yükseklerden,
Ama sonu yok düştüğüm yerin, sadece düşüyorum.
Hani insan son anlarında hayatı film şeridi gibi geçer önünden derler ya, yalan !
Ben bunları göremiyorum, sadece düşüyorum.
Tutunacak oluyorum sevenlerime el uzatıyorum ama genede düşüyorum,
Çarptığım kayaların arasında bazen dostları görüyorum,
Canım yanıyor, içim sızlıyor.
Aslında istemiyorum ağlamayı ama tutamıyorum kendimi,
Ben ağlıyorum ve düşüyorum, dost kahkahalarının arasında düşüyorum,
Yine de kimseye sitem edemiyorum, sadece düşüyorum...
kendi yazdığım şiirlerimden bir tanesi... sizlerle de paylaşmak istedim, umarım beğenirsiniz..
Saygılarımla.