Ellerimi yıkık duvarların arkasında saklıyorum ,sıvası yok!.
Bakma gözlerime ,ne olur bakma!..orda insan yok!.
Uçurtmalar gayet resmi buğünlerde ,alıcısı yok!...
köhnemiş bilyeler etrafta avuçlayan yok!...
Uzağa bir sürgün bırakmışlar ,git al! diye bağırmış birisi ,gitmişim!!.
En az kendimde kalmışım! ,mızıkçılığım tutmuş en çok kendimden caymışım...
yol boyu ,soluksuz koşmuşum! ,düşmüşüm ,kanamışım ama hiç ölmemişim! ,yaşamışım hey!! yaşamışım!.
Az gülüp ,çok ağlayanlara fedakarlık etmişim...
vefa doğmamışken daha isim bulup ,sonra kazımışım yerinden!.
dizlerimin üzerine ,yere kapaklanınca kimsenin ceketine asılmadan ,ayağımın tekini bulup kalkmışım!...
Çelme takanları yazıp bir müsvetteye ,okumuşum her birine!!..
Kiralık evler değil ,kiralık ruhlar tutmuşum yanıma, yanım kirlenmiş...
Griye ,dönünce perdelerin rengi ,pencereleri kıranları ayıklamışım odalardan!.
Kim ne derse desin ,Gün geçtikçe büyüyorum ,odamda...sılaya kaç var ,bilmiyorum!.
Ama Sürgündeyim!! ,öyle diyorlar!...