Küçük yüreğinde kocaman umutlar beslersin..
Hayaller, rüyalar, dokunuşlar biriktirirsin..
Sonra bir an gelir.
Küçücük yüreğin vazgeçer atmaktan, istemeden yola devam eder..
Her çaldığın kapıda yüzüne vurulur acıların..
Sanki sana inat yaparlar bunu!
Kalbin buruk bir acıyla sıkışır küçücük bedenine..
Küçücük gülüşünde bile mutlu sanılırsın!
Oysa ağlıyosundur yüreğinin hıçkırıkları eşliğinde..
Dilin söyleyemezde kimseye acını yalnızlıkla paylaşırsın çaresizce..
Bir umutla beklersin onu.
"Yine gözlerime bakacak, bana sarılacak, hiç bırakmamacasına dönecek.."
dersin..
Sen de bilirsin, dönmeyecek!
Bir daha onu koklayamayacağını, öpemeyeceğini düşünürsün..
Sonra tekrar ama daha acı hıçkırıklarla ağlarsın.
Teselli istemez, o acıyı yaşamak istersin bir başına..
Uyurken " Unutacağm..
En azından birkaç saat.." dersin..
Ama sabah tekrar uyanacağını biliyosundur..
Ve uyandığında tekrar aynı isteksizlikle çarpar kalbin!
Koca bir gün, koca bir şehir dar gelir sana..
Daha fazla anın olmayacaktır onunla..
Zaman yoktur buna,
'o' yoktur..
Yarınların dününde kalmıştır.
Sayfalara sığmayacak kadar "keşke" vardır düşüncelerinde..
Umutların bittikçe başlar.
Ama her başlangıcında ruhun daha da çok kanar..
İçinde birşeyler eksiktir hep!
Gülüşlerin, dokunuşların, hayallerin yarımdır..
Onsuzluk sarar dört bir yanını...
Kendi karanlığına hapsolursun, yok olursun..
Anılara sığınırsın, ondan geriye kalanlara dokunursun..Her dokunuşta yanar
ellerin ve her anı daha da acıtır zaten acıyan yüreğini!
Her solukta acı vardır, her bakışta geçmişteki kuru anılardan arda kalan
ıslaklık...
Adını her andığında tekrar söylersin.
Bir kez ve bir kez daha..Ama daha fazlasına yetmez nefesin..
Sessizce acılarını yüreğine akıtmaya devam edersin!
Yalnızlığa gömülür, bağıramadıklarını yüreğine hapsedersin!
Çünkü bağırdığın anda aynı şeyleri yaşayacağını bilirsin, yüreğinin
yanacağını..
Bu yüzden hep sessizliğe gizlenirsin!!...
