yavaş yavaş
uzun yazmayacağım bu defa sana,hüzün yaşatmayacağım
yok..hiç birşey olmayacak şimdi
yavaş yavaş akacak hepsi dudaklarımdan
karanlığa saklanmış usta bir aydınlık gibi
sahte yüzleri saklayan paslı bir maske gibi..
avuçlarından akan su gibi değil de,ters çevrilmesi unutulmuş kum saati gibi..
işte..böyle..herşey yavaş yavaş olacak.
sen yavaş yavaş terkedeceksin beni
yavaş yavaş gideceksin..
gözlerimden yavaş yavaş akacak yaşlar
ve gerçek yavaş yavaş açacak gözlerini..
en yavaşı da sen olacaksın,yavaş yavaş tüketeceksin beni..
herşey böyle yavaş olurken ben bütün hızımla tekmeleyeceğim hayatı
bazen bir çöp tenekesi olacak o tekmelediğim
bazen yerde küçük çakıl taşı..
bazen hiç bakmayacağım bile ama yine de tekmeleyeceğim bütün hızımla..yaşanmamışlığa hırsımla..
böyle hızlı yaptığım birşey daha olacak bütün bu sakinliğin içinde.Ardıma bakmadan kaçmak en doğrusu belkide..
yada yuvarlanmak zamanın gözbebeklerinde..
bazen durmak hiç bilmediğin biryerde,bazen de susmak konuşman gereken yerde..
herşeyden önce ona meydan okumak kendi içimde
ama yoruluyorum..
ne yapsam düzelmeyecek çünkü biliyorum..
olmuyor..
ben yapıyorum…hayat bozuyor
