Yine gece oldu, yine bir gün bitti ve ben yine kendimle başbaşa kaldım.
Bir maskem var benim. Sabahları onsuz evden çıkmadığım, geceleri yatağımda başbaşa kalana kadar çıkarmadığım bir maskem var.
Adı mı ne?
Adı :MUTLULUK!
Taktığımda kahkalara boğulduğum, tadından gözlerimin dolduğu, sesinden huzur bulduğum bir maskem var.
Gün geceye döndü yine. Karanlık çöktü buralara, sessizlik hakim oldu sokaklara ve ben teslim oldum sana.
Soyutu dışladım, somutu yakaladım.
Soyuta tutkun kaldım, somuta ağladım.
Sahi, soyutmuydun sen somutmuydun?
Hoş! Ben soyuta tutkunken sende bunu bilirken somut olmanı nasıl beklerim?
Soyuta tutkun olduğumu bilir, somut olmak istemezsin ki sen...
Gitmek için mi gelmiştin, kalmak için mi?
Ömürlük mü sevmiştin, mevsimlik mi?
Baharım olup açtırcakmıydın gönül bahçemdeki gülleri, sonum olup soldurcakmıydın?
Canım olup huzur mu bulcaktın ruhumda, kanım olup durmayacakmıydın bedenimde?
Vakit gece... Her yer karanlık... Kokun sinmiş odama... Saat her şey için geç kalındığını söylüyor bana... Maskemi çıkartmak vakti şimdi. Adı "mutluluk" olan maskemden soyunup, sahte tebessümlerden soyutlanıp acılara boğulma, gerçeklerle yüzleşme vakti.
Hüzün! Hadi çal kapımı!
Her gece olduğu gibi bu gecede hazırım acılara...
Beni maskem olmadan tanıyan bilen tek şey yastığım sanırım. İnsanların zihinlerinde yarattığı "ßen"i değil gerçek "ßen"i gören tek şey yastığım. Ahhh ne çok hüznü paylaştık biz onunla... Sevinçlerimi maskemle, hüzünlerimi yastığımla paylaştım. Senli anlarıma maskem şahit oldu, sensiz anlarıma yastığım...
Fazla yormamalı kendimi... Maskemi fazla yıpratmamalı... Yarın yeniden gün doğacak ve ben doğan güneşe rağmen yine karanlıkta kalacağım. Bana yoldaşlık eden tek şey ise maskem olacak. Ona sahip çıkmalı, korumalıyım.
Bir gecenin daha katili oldum şimdi. Acılarımı her gece olduğu gibi bu gecede yastığıma gömdüm. Şimdi meleklerin koruması altında güzel rüyalar görme zamanı...
Doğacak olan her güne benden ve maskemden büyük bir mutlulukla " Merhaba! "
Göz alabildiğine MAVİ olan gökyüzü yavaş yavaş kızıla boyanıyor.
Daha sonra ise karanlık kaplayacak heryeri, o güzel cezbedici kızıllık siyaha bırakacak yerini yavaş yavaş.
Yer ve gök tamamen siyaha boyandı sonunda.
Karanlık sardı heryanımı ve vakti geldi yüzümdeki mutluluk maskesini çıkarmanın.
Gün boyu suratımda olan o sahte tebessümü bir kenara fırlatmanın vakti geldi.
Karanlık sararken usul usul her yanımı kaçmıyorum ondan.
Hıçkırıklarım gecenin sessizliğini bölerken ben daha çok sarılıyorum karanlığa.
Gün boyu o yalancı maskenin altından yüreğime akan gözyaşlarım ıslatıyor artık suratımı.
Biraz üşüyecek olursam gecenin ayazında daha çok sokuluyorum karanlığın koynuna.
Artık mutluluk maskem yok suratımda, artık o maskenin arkasından gizlice akmıyor gözyaşlarım.
Karanlık beni terkedene dek hıçkırıklarım gecenin sessizliğini bölmeye devam edecek.
Çünkü herkesin güçlüğü bildiği bende kaybedince son kalemi, hep kaybeden ben olunca kadere karşı, mutluluk ellerimin arasından kayıp gidince defalarca ve artık gücüm yoksa onu kovalamaya bırakıyorum kendimi karanlığa.
Karanlıkların en koyusuna sarılıp her gece, her damla gözyaşımla binlerce kez sitem ediyorum zalim sevdiğime.
Herkesin güçlü bildiği ben de yitiyorum her gece karanlıklarda.
Ta ki güneş doğana dek, ta ki aydınlık karanlığı bir kez daha malup edene kadar takmıyorum o yalancı maskeyi suratıma.
Gün ışığı vuruyor gecenin sonunda yüzüme, artık dışarı çıkma zamanı, insanlara mutlu gözükme zamanı.
Boşver, hadi tak o lanet olası maskeyi suratına, bırak herkes mutlu bilsin seni.
Gece olduğu zaman anlatırsın derdini doya doya zifiri karanlığa, bırak o sarsın seni şefkatli kollarıyla.
Nasılsa seni saran, anlayan yok ondan başka...
Alıntı
( tskler tekrar yüregine saglik......... 
