Bu sana ilk seslenişim yağmur damlası

cicidici

Usta

Mesajlar: 3,277

Kayıt tarihi: Feb 24th 2010

Konum: ciciler ülkesi :))))

1

Sunday, 1.08.2010, 19:13

Bu sana ilk seslenişim yağmur damlası
Ne olur kirpiklerinden akıtma ve hep orada sakla beni

Biliyorum...
Günlerdir yazmamı bekliyorsun...
Oysa bu kim bilir yazdığım ve her seferinde içini öpücüklerle doldurup cebime özenle yerleştirdiğim
sonrada sessizce kendi posta kutuma bıraktığım kaçıncı mektup.
Sana ulaşmış olsa belki de benim kadar sevineceksin sende...

Seni anladığım kadar anlaşılmayı beklemiyorum aslında.
Ama yinede içimin o bilinmez köşelerinde bir deli sızı var ki anlaşılmamaya dair... hiç sorma....
Ve öyle deli bir sevda damarlarımda...

Biliyorum " benim de" diyeceksin..
Biliyorum ....seninde ....

İstemek yetmiyor sadece diyorsun..
Yetmiyor evet !
Ne acı şeydir, insanın aklının ve yüreğinin istediğine gücünün yetememesi bilemezsin..

Şuan içimi çırpan ve bütün hislerimi alaşağı eden şey sadece yanında olabilmek...
Hayattaki ilk ve son isteğim de bu olacak galiba...
Ağrıyan başına yastık yaptığım dizlerimde, ellerimi saçlarında dolaştırıp iyileşmen için dualar okuyabilmek sana...
Alnında biriken terini silip çok uzaklardan gelmiş yolcular misali yorgun ama umut dolu gözlerine dalmak saatlerce...
Nefesini hissetmek ! Yüzümün her çizgisinde dudaklarıma o mahzun gülüşlerinden yapıştırmak,
gözlerindeki hüzünden çalmak biraz ve sadece çocukluğumun bayramlarından kalan heyecanlarla delice titretmek içimi...

Evet...
Gerçekten yetmiyor sadece istemek....

Biliyorum...
Taşıması ağır ve yaşanması zor şeylerdi yaşadıklarımız. Gücümüzün son damlasına kadar sürdürdük savaşımızı ve olması gerekenden fazla gösterdik gayretimizi.
İkimizde de yalan yoktu zerre kadar.
Ne bir adım atabildik, bizi o güzel günlere taşıyabilecek... ne birbirimizden vazgeçebildik...

Kendimizi tanıdığımız kadar birbirimizi biliyor ve kendimizden daha çok birbirimizden emindik çünkü !

Şimdi susmanı ve beni dinlemeni istiyorum ne olur...
Okuyacaklarını gözlerine bakıp söylemek ve hatta ağlayıp boynuna sarılarak haykırmak varken, sessiz ve bir suçlu gibi kâğıda dökmek yıkıyor beni...

Sevdim seni !!!
Aklımın yettiği, Yüreğimin hissedebildiği kadar...
Anladığım...Anlatabildiğim Ve sevebildiğim kadar hemde...

Hüzünlerin sarmaşık gibi dolandığı yüreğini Ve gözlerinden olur olmadık zamanlarda geçen yağmur bulutlarını sevdim senin...

Yastık altında saklı kalan korkularımdan korkmamayı öğrettin bana Ve geceye bıraktığım gözyaşlarımı aydınlığa çıkardın sen...
Yalnızlığa yakalanmış duygularımı da bana seni katarak azalttın, İçimde öldü denen zamana hayat verdi seslenişin...
Tökezlediğim şu kalabalık kaldırımlarda aslında geçici binlerce hevesle nasılda oyalandığımı haykırdın kulaklarıma korkmadan...
Çaresizliğimin içine düştün harelenip umut oldun çoğalttın yarınlarımı...
Çünkü Tanıdığım tüm insanlardan iyiydin sen...

İçin başkaydı, Dışın bambaşka...
Verdiğim acıları kabullenecek ve şikayetlenmeyecek Ve Gelecek vaat eden sözlerini "evet" diye mühürleyecek kadar cesurdu yüreğin...
Başkaydı bakışındaki gizem...Sözlerinin alıp götürdüğü uzak diyarlardan bir gülüşünle düşerdim ellerine...
Güven veren duruşun her seferinde daha acımasız bağlardı beni sana Ve ben hiç şikayetlenmezdim bu bağlanıştan...
Acı çekeceğimi bile bile Seni sevdim ben !!! Ve seni severken göze aldıklarımla ağırlandığım hayatta...

Henüz kendimi tanımadan sendeki beni tanıdım gördüm..
Öpücüklere kanmamış dudaklarının sıcaklığında ısıttım kendi dudaklarımı...
Gözlerindeki bakışımı, ellerindeki sıcaklığımı Ve canında can oluşumu sevdim !!!
Saçlarına ak olup tel tel düşüşümü, Sana ben kattıkça çoğalışını Ve ben çıkınca damlamamı gözlerinden...
Ellerini götürüp sardığında sol göğsünü, avuçlarında atmamı sevdim !!!

Uzak diyarların kimsesiz kıyılarında sevdim sen olmayı...
Kendi halinde yalnız ve ıslak bir kum tanesi gibi kalmayı asırlar boyu, bir dalga olup vurmayı sessiz sakin içimin salaş kumsallarına...
Bir damla suda bir balık gibi debelenmeyi, bir at gibi savurmayı dizginlenmiş yelelerimi Ve içimin durgun sularında bir Nilüfer misali yalnızlığımda sevdim seni !!!

Eskiyen onca zamana rağmen hep taze kalan bir sevgiyle sevdim...
Seni görmeden belki yıllarca önce Gözlerindeki ıssızlıktan tanıyıp, dudaklarındaki o ebedi suskunluğundan sevdim...
İçimdeki tüm sıkıntılara rağmen verdiğin huzurun farkında bile değilken sen, düşündüğümde aklımı, güldüğümde yanağımı sevdim...

Gidişlerini sevdim sessiz sedasız Ve gelişlerini sevdim beni mutlu ettiğini bilmeden...
Geceler boyu düşlerimde gezindi sen bilmesen de gölgen...

İçimi acıtmalarını, Ağlamalarımı, Uyandığım sabahlarımı sevdim...

Varlığın aydınlığa, aydınlığınsa sabaha ulaşmak gibiydi çünkü Ve ben aydınlığa tutundukça da günaydın dediğim aynalarda ki yüzünü sevdim...

Acılarımız aynıydı aslında...Hayallerimiz ve yıkıntılarımızda...

Bana yazdığın şiirlerce vardın sen ! Anlattığın masallarca çoğaltıyordun sevdayı...Söylediğin şarkı sözleriyle anlam kazanıyordu her şey...

Uzak bir kentin, Hiç bilmediğim caddelerinde, Sen yaşıyorsun diye, Sen soluk alıp veriyorsun diye sevmiştim en çok hayatı...

Derdime çaresizliğime ortak ettim seni...Ekmeğime katık ciğerlerime soluk, Gözümden süzülüp gelen yaşı, yüreğimdeki sızıyı zevk ettim senden diye...

Yokluğunda alevdim, gecelerimde köz. Zerremi kül bilip öyle sevdim seni...
Gecemi aralıklarla bölen uykularımı, parça parça dilimleyen seni sevdim ben...

Başkalarına benzetmedim hiç...Başkaları gibi olmanı da istemedim...Kızgın halindeki o tatlı yumuşaklığını, Çatılan kaşlarının arasında, hayata dair o inatçı bakışlarını,
Ellerini dudak kenarlarında dolaştırıp konuşmanı, Veren ellerini, Saran yüreğini, Doğrularını, Düşlerini, Yalansız gülüşlerini, Şiir olup gözbebeklerinden sızan bakışlarını,
Her halinle, Olduğun gibi....
Sen sevmesen de Ve gitsen de.....Yalan yok....Sevdim işte !!!

Nilüfer Akbay

-ALINTIDIR-

Bu mesaj 2 defa düzenlendi, son düzenlemeyi yapan "cicidici" (1.08.2010, 19:24)