Sehirlerarasi bir otobüs yolculugunda tanimistim, Artin ustayi. Hayli
> yasli olmasina karsin enerjik ve dinç görünüyordu. Yolculukta laf lafi
> açmis, Artin usta Kapaliçarsida kuyumculuk yaptigindan söz etmisti.
> Dede ve baba meslegi olan kuyumculugu devredecek kimse bulamadigindan
> yakinmisti. Söyledigine göre kapaliçarsida altin üzerine mine
> isleyebilen ustalardan tek kendi kalmisti. Gün olur isim düser diye
> kartvizitini almistim.
>
> Bir süre sonra esimin altin bileziginin tamirini bahane ederek
> ugradim, Artin ustaya. Kapaliçarsinin derinlerinde iç içe iki odadan
> olusan kuyumcu dükkaninda çalisiyordu. Küçük hayvan figürlerinin
> üzerine renkli mineler döküp hayat veriyordu, altina. Beni görünce
> tanimakta zorlanmadi, çay söyledi. Esimin kirik bilezigi için
> geldigimden söz ettim. Bilezigi alip çalisma masasina koydu. Yaptigi
> mineli ürünleri gösterip;
>
> - Artik pek alicisi kalmadi bunlarin. Talep de yok. Varsa
> yoksa fantezi altin.
> - Ne özelligi var bu minelerin?
>
> Üzeri yesil kirmizi mine ile kapli altin fil figürünü eline alip;
>
> - Eskiden yeni dogan çocuklara takilirdi, bunlar. Fil gibi
> uzun ömürlü, güçlü veya kus gibi özgür, yunus baligi gibi sevecen
> olsun diye dilek dilenirdi.
> - Nasil oldu da unuttuk bunlari?
> - Aslinda unutmadik, yine yeni doganlara altin takiliyor ama
> millet geçim derdine düstü. Dogum yapan ailenin paraya ihtiyaci
> oldugunu düsünüp cumhuriyet altini takiyorlar. Bizim mineli ürünlere
> talep kalmadi, artik.
>
> Daha sonra altinin elementlerin en asili ve safi oldugundan,
> oksitlenip kararmadigindan, üzerine bir sey giydirmenin kolay
> olmadigindan söz etti.
>
> - Altin, asildir. Aristokrattir. Her seyi kabul etmez,
> üzerine. Bir tek mineyi tutar, üstünde. Mine de bilir kimi
> süsledigini, mütevazidir.
> - Mine ustasi da kalmadi artik demistin.
> - Evet kalmadi. Minecilik de bu çarsida benimle son bulacak
> gibi görünüyor.
>
> Çocuklarini sordum. Bir oglu ve bir kizi oldugunu, üniversite bitirip
> yurtdisina gittiklerinden, daha da geri dönmediklerinden söz etti.
>
> - Neden tutamadin çocuklarini buralarda?
> - Bir özgürlüktür tutturdular. Özgür olmak, özgür yasamak,
> mutlulugu özgürlükte aramak için baska ülkelere gittiler.
> - Bulabildiler mi, aradiklarini?
> - Bilmem, bence hala ariyorlar. Onlara önce kendimi sonra
> agaçlari örnek gösterdim. 'Agaçlar özgür degildir ama mutsuz agaç da
> yoktur, mutlulugu kendinizde arayin' dedim ama dinletemedim.
> - Simdi neredeler?
> - Amerika'da yasiyorlar ve galiba hala ariyorlar.
>
> Bu arada ikinci çaylar gelmisti. Artin ustanin da konusup dertlesesi
> varmis anlasilan.
> 'Ama çocuklarin hepsi okumus üniversite bitirip kendilerine Amerika'da
> yer edinmisler. Yani hepsi adam olmus iste. Bence üzülmene gerek yok'
> diyecek oldum. Yüzünü eksitti;
>
> - Bizimkiler adam oldular, çiçek olup açtilar ama 'aksam
> sefasina' benzediler.
> - Ne özelligi var aksam sefasinin?
> - Bilirsin, aksam sefasi gündüz kapali durur gece olunca açar.
> Kimseye göstermez güzelligini. Dahasi arilar ve böcekler gece
> yuvalarina çekildigi için onlara da tattirmaz özünü, balini.
> - Eeee..
> - Yani bizimkiler iyi egitildi, iyi okudular da kendilerinden
> baska kimseye faydalari yok. Birak dogdugu topragi, yasadiklari
> topluma bile faydalari yok. Hatta, böyle bir kaygilari da yok. Dedim
> ya, aksam sefasina benzediler iste.
>
> Bir süre sustu. Esimin bileziginin kirik yeri ile ilgileniyormus gibi
> yapti. Gözlerini benden kaçirarak;
>
> - Rahmetli esim de çocuklar uzakta diye üzülür 'çocuklarin
> sirtini kasimak gerekirdi, zamaninda biz bunlarin sirtini yeterince
> kasimadik' diye söylenir dururdu.
> - Nasil yani?
> - Bilirsin sirtin kasindiginda kasittiracak birini bulana
> kadar ne yapsan nafiledir. Yani sirtini kasittiracak kadar samimi
> oldugu birilerine her zaman muhtaçtir, insanoglu. Günümüz insani
> bencillesti sanki. Birilerine muhtaç olmaktansa sirt kasintisina
> katlanmayi, unutmayi tercih ediyorlar.
> - Eeee.
> - Sirtini kasittiracak samimiyette birileri yoksa çevrende,
> dahasi sirtin kasinmayi bile unuttuysa sen de özgür olmak için
> yalnizligi seçenlerden, aksam sefasina benzeyenlerdensin, bence.
>
> Bilezigi tamir için biraktim. Çay için tesekkür edip izin istedim,
> Artin Ustadan. Kapaliçarsi her günkü kalabaligi ve kesmekesi ile
> akiyordu.
>
> Yürüdükçe sirtim kasinmaya baslamisti ve sirtimin kasindigini
> hissetmek hiç bu kadar mutluluk vermemisti.
>
alıntıdır.
