bu gün yürürken yol üstündeki çınar agaclarının ebruli ahengi göz kamastırıyordu.
yarısı yesil yarısı kahve dökülen yapraklar.bana hayatı, düsen yada tutunmaya çalışan insanları hatırlattı.
dün ne cok üzülmüstüm.9 aylık bir kız cocugunun beyninde tümör vardı.
bunu duymak cok canımı acıtı.
düsündüm ilk onu tanıyısımı rüya.
babasının kolundaki dögmede rüyam yazıyordu, ilk görenler kız arkadaşı oldugunu düşünürken, babası antalyada o istanbulda annesiyle mini minnacık bir rüyaydı oysaki.
duyunca şaşırmıstık boranın bir kızı vardı.
bora polis bir babanın, üc evlilikten olmus, 12 cocuklu parcalanmış bir ailenin cocugu kardeslerini tanımıyor bile.
27 yaşında kendi ailesi parcalanmış, ve bir ailesi olamadan bir kızı olan bora.
alyanyadan dönüs yapmıs.
6 yasında bi oglu olan, annesiyle yaşayan meralle yeniden bir daha deniyen bora.
meralin oglunu oglum diye, babasına inat bagrına basan bora, bir ailesi olsun diye kızınıda yanına alan.
o çınar yapraklarına benzeyen bora.
meralde, borada ogluda rüyada hatta suan meralin karnındaki 3. yolcu olan bebekte, cınarın yapcakları gibi yaşama tutunmaya çalışan insanlar.
kötü giden işler, para sorunu ve küçük rüyacıgın beynindeki tümör.
ne yorucu ve agır bir karmaşa ,nerde hata bu hatamı yaşammı, bu savrulan yanlız adam bora, savrulan kuzucuk rüya, savrulmak dünyaya gelmeyi bekleyen meralin karnındaki bebecik.
belkide savrulmayı bırakmadımız sürece ,kendi hayatımıza sahip cıkamazken, yaşama tutunmak icin carpa carpa savurdugumuz bu dünyaya getirdimiz baska insanlar.
taa boranın babası polis amcam 12 cocugun biri sadece bora, ya digerleriinin hikayesi,sorumluluk sahibi olmak zorundayız.
ruyayı cok seviyor bora. ben bile seviyorum yetmiyor sevgi.
türkiyede kac bora var. kac meral, kac rüya nerde hata yada bu acılar ne niye.
yaşamak sorumluluk almak,yada taşıyamıyacaksan almamak.
yaşamak savrulmakmı.
başarı savrulmamak,sevgi emek, sevgi caresizlik olmamalı.
çaresizlik ruya bebek, çaresizlik emelyat için lazım olan paranın olmayışı.
hayatmı cok abuk, bizmi sacma sapan yaşıyor sonra savruluyoruz.
nerde hata bilmem ama bisey var üzücü.
